PROJEKT FOTOGRAFICZNY 2019 / 2020
Projekt „Inna Rodzina” pokazuje, jak osoby z ograniczoną sprawnością intelektualną czy ruchową tworzą i budują swoje własne związki i rodziny.
Każdy człowiek ma niezbywalne prawo do miłości i bliskości. Nieważne, jak wielkie ograniczenia narzuca nam ciało – pragniemy kochać i być kochani. Realizując projekt „Inna Rodzina” spotkałam się z niezwykłymi historiami zwykłych ludzi. Każda jest inna, każda jest piękna i każda na swój sposób trudna. Wchodząc w relację z osobą niepełnosprawną bardzo często partnerka/partner/mąż/żona przejmują część lub zdecydowaną większość opieki nad taką osobą. To sprawia, że takie związki są z jednej strony przemyślane i świadome, lecz z drugiej dużo trudniejsze i bardziej wymagające. To, co dla nas jest bezproblemową codziennością, w „innych” rodzinach bywa ciągłym pokonywaniem przeciwności. Wiele z par, z którymi się spotkałam, poznało się za pośrednictwem internetu. Nie wszyscy przyznawali się od razu do niepełnosprawności; bali się, że zostaną odrzuceni, zanim ktokolwiek ich tak naprawdę pozna. Na szczęście znaleźli miłość, która nie zna żadnych ograniczeń. Wiele tych „innych” rodzin funkcjonuje obok nas, pozostając niemal niewidocznymi dla naszych oczu. Często rodzice dotknięci różnego rodzaju niepełnosprawnościami mają pełnosprawne dzieci i tworzą niezwykłą, wrażliwą na innych wspólnotę – swoisty mikroświat, tak niebywale odmienny, a przecież tak piękny. Ogromnie ważna w życiu moich bohaterów jest także świadomość, że nie wszystko zależy od nas i umiejętność skupienia się na tym, na co mamy wpływ, zamiast marnować energię na sprawy będące poza naszym zasięgiem.
Poprzez mój projekt pragnę zwrócić uwagę na głęboką potrzebę miłości i pragnienia posiadania rodziny przez moich bohaterów. Dorosłe osoby z niepełnosprawnością intelektualną czy ruchową (mam tu na myśli np. osoby na wózkach inwalidzkich, niewidome czy głuchonieme) mimo pełnoletności w dużej mierze są zależne od innych. Traktowani jak „duże dzieci” nie mogą realizować swoich potrzeb cielesnych, a ich seksualność stanowi tabu. Na szczęście świat powoli się zmienia i otwiera na „inność”. Mam także nadzieję, że niniejszy projekt pozwoli uwierzyć innym osobom niepełnosprawnym, że wszystko jest możliwe, a najwięcej ograniczeń – mimo wszystko – mamy w głowach.
Eva Hajduk
Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego